Hugo zijn carrière begon in 1975, niet als bakker zoals hij graag wilde, maar als belastingadviseur. Toen hij merkte dat hij meer wist dan zijn baas, begon hij in ‘81 voor zichzelf. In een klein ziekenhuis in Amsterdam startte hij als externe adviseur. Maar door de toenmalige crisis moesten de kleine ziekenhuizen van de overheid sluiten. ‘Ik had inmiddels wel een cliëntenbestand opgebouwd, dus kon goed volledig zelfstandig gaan werken.’ ‘Zijn kantoor was bij mij in de slaapkamer’, zegt Inger. ‘We hadden de kamer doormidden gedeeld, afgescheiden met een groot gordijn.’ ‘Mijn klantenbestand en werkzaamheden groeiden en groeiden. Dat kon op een gegeven moment echt niet meer thuis’, zegt Hugo. Dus zes jaar later verhuisde zijn kantoor naar een aparte, echte kantoorruimte. Dat Inger bij hem in het bedrijf kwam werken, was in eerste instantie helemaal geen logische stap. ‘Ik heb twee kunstacademies gedaan en was als zelfstandig kunstenaar begonnen’, vertelt Inger. ‘Maar er viel tijdens de crisis als kunstenaar niet veel te verdienen. Ik had verschillende bijbanen met onregelmatige werktijden. Toen vroeg ik of ik mijn vader een middagje kon helpen. Dat hield voornamelijk ‘supplementjes’ opruimen in. Een middagje werd een hele dag en nu zit ik uiteindelijk ook achter de computer en sta ik klanten te woord. Ik wist niet dat het vakgebied zo breed was, het is altijd in beweging.’ Inmiddels heeft ze een fiscale basisopleiding achter de rug en leert ze gaandeweg het vak steeds beter.

‘Soms komen er klanten die zeggen dat het kantoor bij hun op de hoek goedkoper is’, zegt Inger. ‘Alleen tijdens de crisis hebben we ons tarief aangepast, maar anders doen we dat niet. Wij weten voor welke kwaliteit en kennis we staan, welke investeringen we doen en daar hangt een prijskaartje aan. We zien daarom gebeuren dat mensen uiteindelijk toch klant bij ons worden.’ ‘We hebben een bepaalde specialisatie’, zegt Hugo, ‘en zijn ook een beetje een autoriteit op dat gebied geworden, mede doordat niet veel adviseurs zich specialiseren in de zorg.’ ‘Voor de zorg gelden bepaalde wetten die in andere branches niet van toepassing zijn’, vult Inger aan. ‘We hebben daardoor niet echt te maken met harde concurrentie, er is zelfs ook sprake van samenwerking’, zegt Hugo. ‘Neem bijvoorbeeld de afschaffing van de VAR en de invoering van de Wet DBA. Wij zijn in een vroeg stadium begonnen met het uitzoeken wat dit betekent voor onze cliënten en zijn met een aantal cliënten een rechtszaak begonnen. Met succes. Andere kantoren verwijzen hun cliënten op dat gebied dan ook naar ons door, aangezien wij er meer ervaring mee hebben. Als je je onderscheidt en een specialisme hebt, werkt dat als een aanzuigingskracht.’

Hugo heeft zijn dochter meegegeven dat je altijd moet inspelen op tendensen. Op die manier blijf je bij en actueel. ‘Ik heb het geluk dat ik de veranderende signalen vroeg oppak’, zegt Hugo. Een tendens kan veranderende wetgeving zijn, zoals de Wet DBA. ‘Wij gidsen actief onze klanten de juiste kant op, zodat ze op tijd in de juiste trein zitten. Niet alle klanten zijn even gewillig, maar we merken wel dat steeds meer klanten het van ons aannemen en ons advies opvolgen. Dat is leuk, een teken dat we ons hebben bewezen.’ Een andere tendens is de digitalisering. ‘Neem bijvoorbeeld het elektronisch deponeren bij de Kamer van Koophandel’, vervolgt Hugo. ‘Dat vergt wel wat uitzoekwerk wat naast je eigenlijke werk komt. In het begint rommelt het wat, maar zodra je het goed op de rit hebt, heb je er veel profijt van. Het is cliché, maar je moet echt naar je klanten luisteren om te horen wat ze willen en je daar op aanpassen.’